Πέρα στη μακρινή Ασία
ζούσε ένα πάντα
που το έλεγαν Τασία!
Το είχε πιάσει
τόση λαιμαργία
που έτρωγε τα πάντα
με τη μία!
Πήγε τότε σε γκουρού
στην Ινδία
να το θεραπεύσει
από τη βουλιμία!
« Δάσκαλε», -είπε-
«είναι τρομερό, στη
διατροφή μου
Δεν έχω το νερό!»
«Τασία μου, μίλα
ειλικρινά…
Τι χλαπακιάζεις κάθε
φορά;»
«Ξεκινώ με φτέρες για
ορεκτικά
Και συνεχίζω το φαϊ για τα
καλά!»
«Άγριους βολβούς,
μέλι και αβγά
αλλά τα μπαμπού
είναι
η αγαπημένη μου λιχουδιά!»
«Πέρα από το ακριδάκι το
μικρό
Δεν αφήνω ούτε ένα φύλλο
χλωρό!»
«Μα τι συμβαίνει, τι κακό
είναι αυτό;
«-Αχ!- φώναξε!-
Έφαγες τα δέντρα που
σου έδιναν αέρα….
Τα έβαλες με το Θεό, το
Μέγα μας Πατέρα!
Μια λύση βλέπω στη στιγμή
Κόψε τη μάσα, μείνε
νηστική!»
«Το οξυγόνο θα επανέλθει
στο πι και φι…
κι Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΘΑ ΣΩΘΕΙ!!!»
ΤΑΝΙΑ Γ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.